Dzisiaj wspominamy dzień, który jest poświęcony wszystkim doznającym wiecznego szczęścia z przebywania z Bogiem – a więc świętym (tym kanonizowanym, ale też anonimowy i, niepozornym). Nie tylko radują się z oni przebywania w niebie, ale też orędują za nami w naszych ziemskich zmaganiach. Warto przypominać sobie, że do tego szczęścia, do komunii z Bogiem jest powołany każdy z nas, bo każdego z nas Bóg stworzył do świętości.

Wieczorem nasza wspólnota ojców i braci wybrała się na cmentarz, aby odmówić różaniec za zmarłych przy naszym zakonnym grobowcu. W ciągu dnia natomiast przyjmowaliśmy wypominki przed kościołem, a wcześniej trochę oczyszczaliśmy z liści ogród i plac.