Św. Józef – patron miasta Krakowa

Obraz przedstawia oblubieńca NMP. Mężczyzna w sile wieku, w pozycji stojącej zwróconej w prawo z Dzieciątkiem na lewym ramieniu. Twarz pełna dobroci, troskliwości, zamyślenia. Oczy pałające radością. Obiema rękami piastuje Dzieciątko. Lewą ręką obejmuje Dziecię, prawą podtrzymuje w geście ukazania „Oto Zbawiciel świata” Dzieciątko w prawej rączce trzyma gałązkę z rajskimi jabłkami- symbol zbawienia; w lewej różę- symbol Zbawiciela. Z prawej adoruje je anioł w pozycji klęczącej. W górnej części obrazu symbol Ducha Świętego w postaci gołąbka. Z prawej wynurza się z obłoku anioł z lilią. Obraz namalował br. Łukasz od św. Karola Rzymie klasztorze Santa Maria della Scala. 18 III 1669 obraz poświęcono i w uroczystej procesji z Kościoła Mariackiego wniesiono do Kościoła Karmelitów. Do rozwoju kultu przyczyniało się Bractwo św. Józefa. W 1678 w czasie zarazy panującej w Krakowie wierni oddawali się pod opiekę św. Józefa i przynosili srebrne i złote wota z podziękowaniem za ocalenie. Okres potęgi i chwały Polski skończył się wraz ze śmiercią Jana III Sobieskiego. Przy pomocy wojska władzę zdobyła dynastia Sassów. Nie wszyscy byli zadowoleni i przy pomocy Szwedów obalili Augusta II i na tron wprowadzili Stanisława Leszczyńskiego. August II zawarł traktat z Rosją w Narwie, aby walczyć ze Szwedami. Po klęsce wojsk saskich pod Kliszynem król szwedzki Karol XII wkroczył z wojskami do Krakowa 10 VII 1702.  Zaczął się okres okupacji szwedzkiej. Zażądali wysokiej kontrybucji, plądrowali kościoły, płonął zamek królewski. „Kraków płakał pisał kronikarz. Tak było do 1714. Przez Kraków przetaczały się wojska szwedzkie, rosyjskie, polskie. Kraków doprowadzono do ruiny. Do zniszczeń wojennych doszły klęski żywiołowe, nieurodzaje i zarazy. Nad ranem w 3 niedzielę Adwentu16 XII 1703 gwałtowny huragan dokonał spustoszenia w mieście. Resztę dokonała zaraza w 1707 i 1709. Magistrat miasta był bezradny.  Część radnych była w Arcybractwie św. Józefa i za radą karmelitów oddała miasto pod opiekę św. Józefa. „Obawiając się ostatecznego głodu postanowiliśmy obrać za patrona św. Józefa, będącego żywicielem Chrystusa i głównym ekonomem kościoła” i tak 12 VI 1714 dokonali wyboru św. Józefa na patrona w tych zgłodniałych czasach. 25 IV 1715 ogłoszono ludziom tę decyzję; 11 V 1715 wyruszyła procesja z kościoła karmelitów do Mariackiego. Bp Łubieński oddał  miasto i wszystkich mieszkańców pod opiekę św. Józefa. Magistrat złożył srebrne wota, procesja okrążyła Rynek i wróciła do karmelitów. W tym czasie doszło do cudownego i natychmiastowego uzdrowienia rajcy miasta. Uroczystości trwały 3 dni z 40 godzinnym nabożeństwem, kazania głosili najlepsi kaznodzieje

W 1954 z okazji roku Maryjnego wraz z obrazem Maryi Niepokalanej z ołtarza głównego do renowacji oddano obraz św. Józefa.  Poddano go renowacji, otrzymał nowe złocone ramy  i umieszczono go w prezbiterium na I piętrze klasztoru. Byłoby tak do dzisiaj, gdyby nie  renowacja pewnego obrazu św. Józefa w Jaworznie w 1967 r. Artysta konserwator z ASP poprosił z Archiwum Prowincji dokumentację odnośnie tego obrazu pochodzącego z kościoła św. Michała.  Po przeanalizowaniu dokumentów wyszło na jaw, że ten w Jaworznie jest tylko słabą kopią tego znajdującego się w Krakowie przy Rakowickiej, który jest bardzo wysokiej klasy. Tak zaczęło się zainteresowanie tym obrazem Józefologów,  historyków.  Obraz poddano gruntownej renowacji. Po zakończeniu wszelkich prac 1 maja 1980 odbyła się uroczysta intronizacja łaskami słynącego wizerunku  wraz z aktem oddania się pod opiekę św. Józefa całej prowincji OCD. Kazanie wygłosił o. Benignus Wanat.

Tomasz od Matki Bożej Różańcowej (Kozioł)